ضدعفونی کننده ها: ‏

گندزداها و ضدعفونی کننده ها از عوامل غیر انتخابی هستند که به صورت موضعی استفاده می شوند. این داروها اثر خود را از کاهش ساده تعداد میکروارگانیسم ها در محدوده بی خطر بهداشت عمومی تا از بین بردن تمام میکروب های سطح مورد استفاده، انجام می دهند. ضدعفونی کننده ها ترکیبات جرم کش هستند که به طور معمول برای سطوح بی جان استفاده می شوند. برای رسیدن به حداکثر اثر، ضروری است غلظت صحیحی از دارو برای هدف مورد نظر استفاده شود.

ایده آل است که ضدعفونی کنندها دارای گستره اثر وسیع بوده و فعالیت جرم کشی پرقدرتی داشته باشند و شروع اثر آنها سریع و مدت اثرشان طولانی باشد. این ترکیبات باید بتوانند در برابر عوامل مختلف محیطی مثل pH ، درجه حرارت و رطوبت، پایدار بوده و اثر خود را در حضور چرک، بافت نکروزه، خاک و سایر مواد آلی حفظ کنند. حلالیت بالا در چربی و انتشار خوب، سبب افزایش اثر آنها خواهد شد. ضدعفونی کننده ها نباید موجب تخریب سطوحی شوند که مورد استفاده واقع شده اند. این ترکیبات نباید بو، رنگ و خواص آلوده کننده نامطلوب داشته باشند و یا این که کم داشته باشند.

دسته بندی ضدعفونی کننده ها:

1- اسیدها:

الف) اسیدهای معدنی قوی: اسید سولفوریک و اسید کلریدریک

ب) اسیدهای آلی ضعیف: اسید استیک

2- قلیاها: هیدروکسید سدیم و کلسیم، آب آهک، آهک کشته شده

3- الکل ها: اتانول، ایزوپروپانول

4- بی گوانیدها: کلرهگزیدین

5- عوامل اکسید کننده: پراکسیدها (پراکسید هیدروژن، اسید پراستیک، پرمنگنات پتاسیم). هالوژن ها و ترکیبات حاوی هالوژن : ید(تنتورید، پوویدون-یداین) و کلر (هیپوکلریت سدیم و کلسیم)

6- فلزات: ترکیبات جیوه (بی کلراید جیوه، مربرومین، تیمروسال، نیترومروسال) ، ترکیبات حاوی نقره

7- فنل ها و ترکیبات وابسته به آن: فنل، کرزول، هگزاکلروفن، قیر کاج، کلروزیلنول ها

8- عوامل احیا کننده: فرمالدئید، گلوتارآلدیید، فرمالین، دی اکسید گوگرد

9- ترکیبات موثر بر سطح: مواد آنیونی (صابون ها)، مواد کاتیونی (بنزالکونیوم کلراید، بنزاتونیوم کلراید)