برونکودیلاتور و موکولیتیک

داروهایی که در درمان اختلالات دستگاه تنفس به کار می روند به گروه های زیر تقسیم می شوند: داروهای ضد سرفه، بازکننده های برونش، خلط آورها و محرک های دستگاه تنفس. علاوه بر این داروهای ضد التهاب نیز در درمان بسیاری از بیماری های دستگاه تنفس حایز اهمیت اند.

خلط آورها و رقیق کننده های موکوس داروهایی هستند که برای افزایش خروج ترشحات از برونش، افزایش پاکسازی برونش ها از اکسودا و تشدید سرفه پرترشح استفاده می شوند. این دسته از داروها مشتمل بر خلط آورهای نمکی (مانند کلرید آمونیم و یدید پتاسیم) و محرک های مستقیم ترشحات تنفسی (مانند روغن های فرار) می باشند.

خلط آورهای نمکی اثر خودشان را با افزایش تحریک ترشحات موکوسی برونش از طریق اثر واگ بر مخاط معده ایجاد می کنند. اما مطالعاتی که به خوبی طراحی شده باشند وجود ندارد که این ادعاها را تایید کنند.

محرک های مستقیم ترشحات تنفسی عبارتند از روغن های فرار مانند اسانس اکالیپتوس و اسانس نعنا. به نظر می رسد این ترکیبات به طور مستقیم ترشحات دستگاه تنفس را افزایش می دهند. علاوه بر این موجب تسکین علائم آنفولانزا، برونشیت و دردهای موضعی نیز می شوند.